MAS REFRANS
A primabera, a Semana Santa, os primeros diyas d´abril, a tornada de as falzillas, de o cuculo...
son muito de refrans, pos o tiempo ta estas fechas ye conzietero... u esclata de sol, aire, matacrabito, truenos, nieu...
En abril, auguas mil, y en mayo, más que en todo l´año.
Si no durase más a mala bezina que a nieu marzina.
Si o tres d´abril no me´z bisto benir, u soi muerto u ta morir. ( diz o cuculo).
Ta Semana Santa o cuculo canta, y si no canta, u está muerto y u está en Franzia.
Cuando as crabetas salen a l´ora de a zena, fuera os pastórs de a tierra ajena.
En abril, auguas mil.
Si no por abril, s´en tendría de güellas, mil.
Tres diyas bi-ha en l´año que relumbran más que o sol, Chuebes Santo, Corpus Christi y o diya de l´Ascensión.
En abril cada gota en bale mil.
Os d´ abril, pa mí (enjambres), os de mayo pa mi ermano y os de junio pa ninguno.
O que a bisto tres abrils buenos, ya se pue morir contento, que ya ye bien biello.
Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Morillo de Sampietro
jueves, 22 de marzo de 2012
jueves, 8 de marzo de 2012
SALIR DE ROGATIBAS
S. Urbez ye uno de os santos más de a tierra. Santo pastor, primero en Sercué y dimpués en Bió en casa Lardiés. Mira si yera santo que fizo pasar as crabas por denzima de o tocho en Bellos, un rio que se siente l´augua y cuasi no se bei de fondo que ye. No s´en cayo denguna.
Tamién cuan s´adormiba as güellas s´en iban ta o sembraú pero se comeban solo a yerba, y no feban mal en o trigo.
Diz a tradizión que en caso de fer falta a plebida, os lugárs de o Quiñón: Buerba, Bió, Sercué, Nerín y Gallisué eban d´ir nuebe diyas ta a espelunga de Sastral, en Añisclo, ande s´achuntan os rios Bellos y Aso, Dende a casa de Lardiés de Bió. Si seguiba sin pleber, feban dos nobenas más y si encara no plebeba; dos romeros de o lugar de Arbella eban de fer o camín ta l´ ermita, pasando por Billamana, Campol, Yeba y Bió ta rematar rezando de nueis en o santuario.
- Y si, ni asinas plebe?
-Si nina si, siempre plebe. A la fin plebe. Siempre ha plebiú a la fin de o sequero.
Tamién cuan s´adormiba as güellas s´en iban ta o sembraú pero se comeban solo a yerba, y no feban mal en o trigo.
Diz a tradizión que en caso de fer falta a plebida, os lugárs de o Quiñón: Buerba, Bió, Sercué, Nerín y Gallisué eban d´ir nuebe diyas ta a espelunga de Sastral, en Añisclo, ande s´achuntan os rios Bellos y Aso, Dende a casa de Lardiés de Bió. Si seguiba sin pleber, feban dos nobenas más y si encara no plebeba; dos romeros de o lugar de Arbella eban de fer o camín ta l´ ermita, pasando por Billamana, Campol, Yeba y Bió ta rematar rezando de nueis en o santuario.
- Y si, ni asinas plebe?
-Si nina si, siempre plebe. A la fin plebe. Siempre ha plebiú a la fin de o sequero.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)