Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Moriello de Sampietro
Abside Iglesia Morillo de Sampietro

viernes, 21 de octubre de 2022

"PAIS DESIERTO" TESORO TA SIEMPRE.

 He vivido hostigado mucho tiempo,
 por dolores antiguos,
sin saber
desprenderme de los malos recuerdos
ni abandonar estériles lamentos.
Regresaba sombrio a este lugar,
angustiado,
como a un laberinto,
pero abrí sus ventanas poco apoco
a la luz,
a los grillos,
a la luna. 

Torno ta os poemas de Vicente, con angluzia. Una gambada por o mío lugar me fa tornar ta ixas pachinas, ande trobo as parolas precisas, no cal debana-me os sesos ta trobar ixe punto d´espresión tan zertero y chirmano con o mío sentir.
 Cosirar casas espaldadas, marguins desfeitas, trocos barzaús, y marueños por toz os puestos. Replegar tamién com´ una ringlera de nombres y un esclatíu  d´acordanzas. Nombres  que tiengo en as escrituras cuasi siempre cambeaús, impresonals, se tornan prosimos, familiars, cutianos. Com´una "catarsis" zereña y prezisa ta sustener l´aliento d´un lugar, acordanza de unas bidas que nos han daú a nuestra. 
 Camino con cuatro presonas qu´eban bibiú astí, antes de qu´ ista soziedá que agora esclata por toz os puestos, nos fe- se creyer que nos n´ebanos d´ir, y  a desidia s´adueñase de cuasi tot.
 Rosa, Teresa, Severino, Luis, m´acompañón n´ixa remeranza mezcla de recosiros  y preta realidá.
 Quiero beyer o laú bueno encara; a calle y muitos puestos son escoscaús con o treballo de presonas que biben astí, casa mía no s´ha espaldaú, l´imos feito resistir, y a presencia d´as gallinas por a era y a "delicatessen" de os tomates de Sara y Agustín m´aconortan.
 Remato como  he prenzipiaú con escritos  de Vicente Sánchez, rechirar y rechirar - O país desierto- . No preciso cosa más, n´ista mañana gris pero no triste, apañando l´alacena de os ricuerdos, esbarrar o dramatismo y fe-los míos, a la fin, sin tristura.

Uno ha de hacer la paz con su pasado
si no quiere que mine su presente.
Aceptar lo que no puede cambiar
y aprender a vivir en el momento.
Que el perdón finalice sufrimientos
y pose en nuestros rostros la sonrisa.