Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Moriello de Sampietro
Abside Iglesia Morillo de Sampietro

sábado, 25 de junio de 2022

Sobre VIA FINIS. Poeta Vicente Sánchez.


 Cuan a bida atocha y atocha de berdá  y a salú se resiente, comenzipio a cargar con un fardo n´o güembro y una losa n´as costillas. Diyas que a tristura aplana os pasos, y soi esmalaganada, paez que no ye o millor inte, ta cullir un libro que m´arrima ta la fin de o caminar, ta la muerte, a de cadagún...Zaguero camín. 
Comenzipio a leyer cuasi con medrana, - soy farta de bebir siempre a un paso de o desastre más gran que se pueda pensar- y maldigo ista clica de boceros que rechiran y rechiran calamidaz tol diya. Farteras d´espitals, de contagios, de guerras, plagas, cambeo climatico, de chela-nos y abrasa-nos, de odios y penurias.
No me paizeba o millor inte ta cosirar o fin de a bida, pero resulta que si, que ye o millor inte que podeba apañar ta leyer Via Finis poesía de Vicente Sánchez, otra bez.  Poemas mui treballaús, direutos, sin falsedaz, que conbidan t´ amar a bida, y deixar aquí as millórs remeranzas y bibenzias compartidas, pos seremos nusatros mientras aiga belún que nos remere. 
Ye baliente y cheneroso, antiparti de bebir, en os escritos deixa trozos d´a  suya esistenzia:  " no habitaré ese tiempo, pero espero vivir en un poema que alguien lea". "Sólo busco preservar cierta vida entre los versos". 
 A reflesión que yo me foi ye paizida a o que leo en iste libro  de l´amigo.  No sé como será ixe fin, si m´adormiré y no m´espertaré más, u si dimpués d´un malentío largo, mui bielleta, m´en iré una tardi. Solo me fa goyo pedir ixa conzenzia, aperzibime de que isto se remata y entremistanto, como diz Vicente, aimar a bida plena, bebir, bebir.  Que no  m´alcanze a bista ta cosa más que zielo y bosque, os Treserols royos, belún quiesto que me de a man... y prou. U alomillor "elegiré mi último minuto para mirar de frente las estrellas."

Si me muero, dejad el balcón abierto, deziba Lorca, yo digo 
agora, deixaz o balcón ubierto siempre, por si me muero.