Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Moriello de Sampietro
Abside Iglesia Morillo de Sampietro

sábado, 1 de enero de 2022

DE PASOS Y DE PAUSAS


Quiero Charrar, agora que tiengo un inte,  d´un atro libro de poemas de Vicente Sánchez: DE PASOS Y DE PAUSAS.

Me caeba n´as mans chust´os primeros diyas de pandemia, lo miré por denzima y lo alzé ta millors tiempos. Antiparti alzaú  n´o tozuelo y n´o peito a rechira de un poema - Junto a tus lágrimas- . Imachen presonal ta yo, como os Treserols u a Peña Montañesa.  No pasa de baldes que nos  dedique un escrito con ixa sensibilidá y agradezimiento a os que han labraú emozións con os suyos escritos. 

“Un circuito se cierra en quien escribe

 si sabe que ha llegado a algún destino

 la pulsión anhelante del mensaje”.

Dos cosas se troban en iste libro que me fan surtir muitos sentimientos: caminar por a naturaleza y prexinar  poesía. Son bersos ta chen que camina, u que ha caminaú y ha feito alomillor en chicotes  trayeutos, grans biaches interiors.

Y bebir os versos n´a naturaleza: N´o brincar de l´augua n´un  barranco, n´a molsa d´un pinar u n´a frescura d´un felqueral, se troban: a fuén con zinco chorros de Lorca, o camín de Machado, a Libertá de Hernández, as nostalchias de Rosalía u as bibenzias de Vicente.  

Remeranzas de cuan a  poesía, os escritos y as rechiras d´o tozuelo me feban compañía en ixos trayeutos de caminante por necesidá, u por goyo. Camins que a la fin se feban curtos y a poesía me paizeba a más gran compaña que podeba tener.

 Un trayeuto ta caminar ande no  bi- ha posibilidaz de trobar coches ni cuasi umanos, ye un regalo ta os sentius, un biache t´ aentro y ta difuera, pleno de os millórs retratos mentals que se pueden fer, chunto as millórs recosiras remeranzas, y … suenios.  

  DE PASOS Y DE PAUSAS.nos Conbida a ixo;  a caminar y a prexinar y sentir l´inte de conesión con a naturaleza como parte d´era que semos: “ siento dentro de mí, caer las hojas”. “Los versos se encaraman a mis labios”.  L´aventura más gran se abre debán de nusatros, de mano de istos poemas, a posibilidá de ser liricos en as trazas de pensar y sentir,  anque no sepamos cosa  de métrica, ixo ye poesía.

 



3 comentarios:

  1. ¡Qué forma más hermosa de empezar el año! Gracias por estas palabras, Luisa. Un abrazo https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=4917565388350598&id=100002915559371

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias a tí Vicente por tus escritos y tu amistad. Regalos de Año Nuevo, tesoros para siempre.

      Eliminar