Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Moriello de Sampietro
Abside Iglesia Morillo de Sampietro

miércoles, 23 de julio de 2014

PREXINANDO EN MORIELLO DE SAMPIETRO.

Aentro de o mio peito, esgarrapo y no trobo trazas  de goyo dengún. Un simple pleno en a Villa de Boltaña, m'ha feito surtir demonios d' aentro, una impotenzia y unos sentimientos que siempre han siu asti, amagaús, fendo un poso, que marca en a bida. No puncha, como dantis, pero alticama y enbesca. Y solo pediba-nos... una miserable pista ta poder lebar materials t' apañar as nuestras propiedaz...
Como deziba Gabriel Aresti : -esfenderé  a casa de o mio pai,  me deixarán sin brazos, sin güembros y sin peitos y con l'alma esfenderé a casa de o mío pai.-
Esfenderé o que aiga que esfender, anque me paez que alomillor ye tarde. Tarde ta os debanpasaús que s´abión de morir sin bier ubrir un grifo en casa. Que bidon cayer as parez qu'eban feito con a sudor de a suya frén, que han bisto cayer a paré tamién de o zeminterio. Tarde ta yo, que dimpués de pasame a bida aprendiendo, apañando casas, limpiando camíns, treballando sin parar, me persigue a desiria. Yo cuento que ye una maldizión de clase: luitar y  luitar siempre por cosas que son augua pasada en atros puestos.
Me solidarizo con os probes de o mundo, con os que no son ascuitaús en as suyas nezesidáz y reibindicazións. Me siento insinificante, numero de papeleta y m´en boi d'astí a esfender a casa de o mío pai.