Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Moriello de Sampietro
Abside Iglesia Morillo de Sampietro

domingo, 15 de diciembre de 2019

PAIS DESIERTO.

N´o fogaril de casa, a o lau de a flama, os mixinos a-dormius, e ixe fogaril que muitas bezes nos imos calentaú en familia, ubro una bez más, un libro de poemas que fa dias rechiro y rechiro: PAIS DESIERTO. Publicaú por un quiesto amigo: Vicente Sánchez, naxiu en Ojos Negros (Teruel) y que a bibiu entre otros muitos puestos, en Sobrarbe, en casa nuestra, una miqueta de tiempo.
M´embolica un esclatiu en l´esmo, d' esprisions que me son familiars: a infanzia desprotechida, y encara feliz por "unica". A impotenzia debán de os suenios n' un esdebenidero esbalfuriu y cuasi triste. Una tierra que fa de mai, cuan a mai ye frexinando de contino.
 Fablas d' un país desierto, que me paez tan lejos y tan cerca... desierto de chen, pleno de broza, de paixaricos, escorzóns, soles y lunas. Sin minas, pero se me represientan tantos lugárs, por Solana, Bal de Bió, u o mío lugar... tantas patrias del grajo y de la zarzamora... u de as barzas y as ixordigas...
Ese puesto, si sabese, escribir muitos de ixos versos, que foi míos al leye- los y los alzo ta yo, ta siempre. Tal como iba leyendo, paizeba que rechiraba en o mío tozuelo y me resonaba com´un resón ixo que yo eba puesto dezir, y que Vicente nos diz, con sencillez  y perfeuzión, con as parolas chustas ta rechirar as emozións y felas manezer, surtir  ta difuera.  

Desde cualquier lugar, sin volver, vuelvo...

Perfeuto libro ta o qu` aime os trasiegos de  bibenzias y ricuerdos,  trazas de sentimientos a "corazón ubierto".  A yo tamién m´ enristión muitas añadas as ñafras d´a nineza, chunto con una esquizofrenia d` un pasaú en o que se funde unos paisaches y una cultura impresionantes, con a crudeza de tanto fer potriar a os ninóns, as ninonas u zagals y zagalas. Una bida zereña tamién ta la chen gran, pero que se feba inchusticia ta os chicorróns. De tot  ixo bi-ha que surtir liberaus, y en paz, endrezaús ta o que bienga. Y fer de ixo a millor bida qu´ imos puesto tener.

 He vivido hostigado mucho tiempo

Uno ha de hacer la paz con su pasado....
Que el perdón finalice sufrimiento

por dolores antiguos...
y pose en nuestros rostros la sonrisa....

No fa falta dezir más, gracias por ixe berchel zenzero que mos amuestras con chenerosidá. 
Conbido a toz os que leyen iste blog a caminar con corazón por ixe  PAIS DESIERTO de Vicente.

1 comentario: